-2- مهارت های مقابله با استرس

2-2-1- تاریخچه مهارت های مقابله با استرس

مطالعه پاسخ های افراد به موقعیت های فشارزاد و غیره منتظره، ادبیات وسیعی را در زمینه مفـــاهیم

مختلف مرتبط با هم به وجود آورده است. بسیاری از این کارها قدمت نسبتاً زیادی دارند. مطالعات بر روی روش­های مقابله افراد با موقعیت های فشارزا به دهه­های اخیر بر می­گردد. اصطلاح مقابله تا سال 1967 در مفاهیم روانشناسی دیده نشده، از اواخر سال1960 مقوله مرتبطی با مقابله اضافه شده، برای مثال سبک­های مقابله­ای با منابع مقابله­ای، و بدین ترتیب تحقیقاتی بر موضوعات مرتبط با مقابله صورت گرفته است. به هرحال در دهه 1960 مفهوم مقابله معنی تکنیکی برای برخی محققان پیدا کرد، تعدادی از محققان به مکانیسم های دفاعی سازگارانه برچست «مقابله» زدند (پارکر، تایلر و باگبی[1]،2003). رفتار مقابله­ای از رفتار دفاعی قابل تمایز است. زیرا بر اساس تعریف رفتار دفاعی، انعطاف پذیر، اجباری، تحریف کننده واقعیت و نامتمایز است در حالیکه رفتار مقابله­ای انعطاف پذیر، هدفمند و در جهت واقعیت و متمایز است (هان[2]، 2002).

نسل اولیه محققان مقابله در مواردی با هم اشتراک نظر داشتند که تأثیر عمیقی بر حوزه پژوهش مقابله داشت اگر چه راهبردهای مقابله­ای بسیار زیادی برای یک فرد، در وضعیت­های خاص بر فشارهای روانی وجود دارد. گروه اول محققین تعداد محدودی پاسخ­های مقابله­ای اساسی را در نظر گرفتند. که دو بعد عمده آن مقابله مسئله مدار و مقابله هیجان مدار است. اگر بخواهیم این دو بعد را از دیدگاه گروه اول و به طور خلاصه بررسی کنیم باید بگوئیم که بعد مقابله­ای مسئله مدار شامل دستورالعمل­ هایی در جهت حل بررسی دوباره یا کوچک شمردن اثرات یک موقعیت فشارزا است.

[1] Parker , Taylor & Bagby

[2] Haan