دیکته نویسی

دیکته یکی از موضوع های درسی است که در آن خلاقیت و نه تفکر واگرا به فعالیت نمی افتد. فقط یک الگو یا ترتیب قرار گرفتن حروف به عنوان صورت صحیح کلمه پذیرفته می شود و حالت بینابینی هم ممکن نیست. آنچه باعث می شود دیکته خیلی دشوار شود این است که شکل نوشتاری الگوی متناقضی دارد، و هیچ تشابه حرف به حرفی بین صداهای گفتاری با شکل نوشتاری در این زبان نیست. بنابراین، دیکته کلمات حتى برای کسانی که دچار ناتوانی های یادگیری نیستند تکلیف ساده ای نیست(آقابابایی، ملک پور و عابدی، 1391).

هجی کردن واژه بسیار دشوارتر از خواندن آن است. در خواندن چندین نشانه متن، آواها، تحلیل های ساختاری و شکل ظاهری به خواننده کمک می کند تا کلمه چاپی را تشخیص دهد. در دیکته هیچ یک از این سرنخ ها وجود ندارد تا فرد براساس نشانه های پیرامونی کلمه را باز شناسد. بسیاری از افرادی که در نوشتن واژه ها مشکل دارند در تشخیص آن ها به هنگام خواندن کاملا ماهرند. هر چند افرادی که در رمز گشایی واژه ها به هنگام خواندن ضعیف اند تقریبا همواره در دیکته نیز ضعیف عمل می کنند(درخانی، کجباف، مولوی و امیری، 1388).