برنامه درسی به عنوان یک رشته تخصصی و تحصیلی در سطح جهان نسبتا جوان است. پایه های اجرایی برنامه درسی به قدمت انسان ها و پایه های علمی آن به سال ۱۹۱۸ میلادی باز می گردد که کتاب فرانکلین بوبیت[1] با عنوان برنامه درسی چاپ و منتشر شد. بدین ترتیب، با انتشار این کتاب زمینه استقلال رشته برنامه درسی از خانواده علوم تربیتی فراهم گردید و برنامه درسی به عنوان یک دیسیپلین یا رشته تحصیلی پرچم علمی گردید (قورچیان، ۱۳74). در سال ۱۹۳۸ نخستین دپارتمان برنامه درسی و تدریس در کالج تربیت معلم دانشگاه کلمبيا شكل می گیرد و بدین ترتیب، تحقیق بر روی برنامه درسی به عنوان یک رشته تحصیلی وارد صحنه علمی دانشگاهی می گردد. در سال ۱۹۴۹ رالف تايلر[2]در کتاب خود با عنوان اصول اساسی برنامه درسی و آموزش چهار سوال بنیادی به شرح زیر را در خصوص مفاهیم اساسی برنامه درسی مطرح نمود که موجبات غنای دانش برنامه ریزی درسی را در چهار مقوله اهداف، انتخاب تجارب یادگیری، گسترش فرآیند تدریس و نظام ارزشیابی فراهم آورد:

[1] Franklin bobbitt

[2] Rolf Taler