تاریخچه مدیریت دانش

مدیریت دانش مفهوم تازه ای نیست و ریشه آن به ۳۰۰۰ سال قبل از میلادی باز می گردد. اصطلاح مدیریت دانش در اوائل دهه ۱۹۹۰ میلادی و با توسعه نظریه مهندسی مجدد فرآیندها اولین گام ها برای ایجاد ساز و کارهای احصا، ذخیره سازی و استفاده از دانش در سازمان ها شروع شد و سپس مجموعه این فعالیت ها عنوان مدیریت دانش را به خود گرفت. همانطور که اشاره شد مدیریت دانش بصورت نوین از دهه ۹۰ میلادی تاکنون یکی از مباحث قابل توجه نویسندگان همچون پیتر دراکر که اولین بار در سال 1964 اصطلاح "کارکنان دانشی" را ابداع کرد و پیتر سنگه در سال ۱۹۹۰ اصطلاح سازمان یادگیرنده را مطرح کرد؛ سازمانی که از تجارب گذشته ذخیره شده و در سیستم های حافظه سازمانی یاد می گیرد. مطالعه نوناکا و تاکچی در سال ۱۹۵۰ نشان داد که چگونه دانش در سازمان ها خلق، استفاده و تسهیم می شود و چگونه چنین دانشی به توزیع نوآوری کمک می کند. اما بصورت تخصصی تر اصطلاح مدیریت دانش در سال ۱۹۸۹ بطور رسمی در فرهنگ واژه گان ثبت شد. نقاط زمانی در مسیر پیشرفت فناوری مدرن، دیدگاه دیگری را درباره تاریخچه مدیریت دانش نشان می دهد. آغاز صنعتی شدن در سال ۱۸۰۰، فناوری های حمل و نقل در سال ۱۸۵۰، ارتباطات در سال ۱۹۰۰، رایانه ای شدن در دهه ۱۹۵۰، دنیای مجازی شدن در اوائل دهه ۱۹۸۰، و تلاش های اخیر در فناوری های شخصی سازی در سال ۲۰۰۰ و ظهور یک سری گرایش های معین باعث شد نویسندگانی چند تلاش کنند تا رویکردهای مدیریت دانش را به منظور نشان دادن پهنه مفاهیم ایجاد شده طبقه بندی کنند و اکثر نویسندگان بر روی مفاهیم بنیادی که مدیریت دانش را شکل می دهد توافق کردند اگر چه هنوز فاصله زیادی تا وحدت نظر در موردشان وجود داشت (اقدم، 1397).

با منابع دقیق، نگارش اصولی بر اساس APA، با 20 صفحه مفید و قابلیت اصالت سنجی متون

*مانپت طرحی نو در فروش مبانی نظری*